W tym artykule przedstawione jest spojrzenie na jogę jako narzędzie terapii umysłu i ciała, które lekarze-praktycy mogą stosować u dzieci. Autorzy zbadali 42 publikacje i zebrali dowody na to, że joga może być stosowana w celu polepszenia i utrzymania zdrowia oraz że ma potencjał w leczeniu konkretnych problemów zdrowotnych u tej populacji.

Po tym ekstensywnym przeglądzie literatury autorzy doszli do wniosku, że joga ma pozytywny wpływ w przypadkach zespołów nadpobudliwości ruchowej, zaburzeń lękowych, zaburzeń odżywiania, astmy, zespołu jelita drażliwego i cukrzycy u dzieci. Wśród podkreślanych tu zalet jogi są niefarmaceutyczny charakter terapii, jej dostępność i niski koszt.

Liczba rzetelnych badań oceniających potencjalne korzyści płynące z terapii jogą u dzieci jest ograniczona – istnieje niewiele randomizowanych, kontrolowanych badań. Ponadto próby są zwykle mało liczne, a większość badań nie opisuje kwalifikacji nauczycieli jogi ani nie wspomina o jej szkodliwych skutkach.

Niniejsza praca jest ekstensywnym przeglądem zastosowania jogi zarówno w podejściach prewencyjnych, jak i terapeutycznych u dzieci oraz podkreśla jej korzystny wpływ na wiele zburzeń. Artykuł podaje też cenne informacje na temat jogi oraz definicję terapii jogą. Artykuł ten jest istotny z punktu widzenia terapii jogą.

Autorzy: Kaley-Isley L. C., Peterson J., Fischer C. i Peterson E.

Źródło: Psychiatry MMC, sierpień 2010

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission. 

Badacze w rezydencyjnym ośrodku badania i nauczania jogi niedaleko Bangalore w południowych Indiach przebadali wpływ jogi (asan, pranayamy i medytacji) na podstawową przemianę materii (ang. Basal Metabolic Rate, BMR). Badano dwie grupy mieszkańców ośrodka: 55 osób (w tym 24 kobiety), które ćwiczyły jogę codziennie przez poprzednie sześć miesięcy lub dłużej oraz 49 osób (w tym 15 kobiet), które pracowały w ośrodku i prowadziły podobny styl życia, ale nie praktykowały jogi.

Średnia BMR osób ćwiczących jogę była zdecydowanie niższa niż u osób niećwiczących jogi. Nie było to spowodowane tylko różnicami w masie ciała. Pojawiły się również zdecydowane różnice w zmiennych oddechowych (które były niższe u grupy ćwiczącej jogę), ale nie było różnic w akcji serca.

Jakie są konsekwencje niższej BMR? Choć czasem mówi się, że niska BMR stanowi ryzyko zdrowotne (np. w przypadku otyłości), zwiększona BMR wiąże się również ze zwiększonym stresem. Literatura zdrowotna nie podaje jasno, czy zmniejszona BMR jest pożądanym skutkiem zdrowotnym, a przyszłe badania powinny podjąć próbę powiązania BMR z konsekwencjami zdrowotnymi płynącymi z ćwiczenia jogi. Autorzy biorą pod uwagę te trudności podczas interpretowania swoich odkryć i sugerują, że zmniejszona BMR, obserwowana wśród osób ćwiczących jogę, może być zdrowym przystosowaniem powiązanym z ogólnie zmniejszonym pobudzeniem.

Źródło: BMC Complementary and Alternative Medicine, 6, 28

Autorzy: Chaya M.S., Kurpad A.V., Nagendra H.R. i Nagarathna R.

Kontakt: M.S. Chaya, Department of Life Sciences, Swami Vivekananda Yoga Research Foundation, No 19, Eknath Bhavan, Gavipuram circle, Bangalore – 560019 India, chayapu@hotmail.com.

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission. 
 

U 11 dorosłych osób – 6 mężczyzn i 5 kobiet – o średniej wieku 35,4 lat przeprowadzono tomografię emisyjną pojedynczych fotonów (ang. single-photon emission computed tomography – SPECT) podczas odpoczynku lub medytacji, losowo w ciągu dwóch dni. Mierzono lokalny przepływ krwi w mózgu w obu przypadkach. 10 spośród uczestników nie miało historii chorób psychiatrycznych, zaś jedna osoba miała historię łagodnej depresji. Wszyscy uczestnicy mieli wcześniejsze doświadczenie z medytacją, a 10 spośród nich uważało się za ekspertów w tej dziedzinie.

Podczas medytacji ze śpiewem Kirtan Kriya stosowano dźwięki Sa, Ta, Na, Ma, z których każdy był zakończony dźwiękiem Aa. Z każdym dźwiękiem wykonywane były różne ruchy palcami. Znaczący wzrost lokalnego przepływu krwi w mózgu został zaobserwowany u wszystkich badanych w prawym płacie skroniowym i tylnym zakręcie obręczy, które wiąże się z językiem, mową i pamięcią.

Badanie to miało kilka ograniczeń. Jednym z nich był brak grupy kontrolnej. Drugim jest to, że Kirtan Kriya z praktyki jogi Kundalini jest wykonywana ze specyficznym rytmem oddechu w pozycji siedzącej z wyprostowanymi plecami. Jakiekolwiek badanie obrazowe mózgu w pozycji siedzącej jest utrudnione, szczególnie funkcjonalne MRI i badanie PET. W tym przypadku zostało zastosowane badanie SPECT w pozycji siedzącej z pewnymi modyfikacjami.

Biorąc pod uwagę ograniczenia tego badania, wskazuje ono, że taki rodzaj medytacji wzmaga przepływ krwi do obszaru w mózgu powiązanego z językiem, mową (afazją sensoryczną i ekspresyjną) i pamięcią. Należy przeprowadzić dalsze badania, aby określić wpływ Kirtan Kriya na pacjentów po udarze podczas rehabilitacji. Dodatkowo, ponieważ choroba Alzheimera powoduje degenerację obszaru hipokampa, dalsze badania medytacji Kirtan Kriya mogą pomóc określić, czy medytacja ze śpiewem poprawia funkcjonowanie tego obszaru u pacjentów z chorobą Alzheimera.

Źródło: Nuclear Medicine Communications 2009, nr 30 (12), 956-961

Autorzy: Khalsa D.S., Amen D., Hanks C., Money N. I Newberg A

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission. 

Zwiększone ciśnienie w gałce ocznej w przebiegu jaskry ogranicza dopływ krwi do nerwu wzrokowego w oku, co uszkadza wzrok. W niniejszym badaniu przestudiowano wpływ sirasany (stania na głowie) na ciśnienie w gałce ocznej oraz czynniki ryzyka zachorowania na jaskrę u 75 osób z doświadczeniem w praktykowaniu jogi (w wieku 19-86 lat, średnia wieku: 49 lat). Ciśnienie zwiększało się natychmiast po przyjęciu pozycji stania na głowie i wzrastało o 100% po 5 minutach pozostawania w pozycji. Po zakończeniu wykonywania pozycji ciśnienie wracało do poziomu nieco powyżej pierwotnego. W badaniu sprawdzono również występowanie nadciśnienia ocznego w uczestników i nie stwierdzono, że występuje ono częściej u tej grupy, niż się spodziewano.

Trudno jest interpretować wyniki tego badania. Zwiększone ciśnienie w gałce ocznej zaobserwowane podczas stania na głowie mogłoby teoretycznie być szkodliwe. Jednak nie wystąpiła korelacja między wykonywaniem pozycji stania na głowie od lat lub czasem wykonywania tej pozycji każdego dnia a oznakami czynników ryzyka zachorowania na jaskrę. Autorzy zalecają dalsze badania, w tym długoterminowe badania uzupełniające wśród osób praktykujących stanie na głowie, lecz nie sugerują, że osoby praktykujące jogę powinny mieć się na baczności.

Źródło: Ophtalmology, 113, 1327-32

Autorzy: Baskaran M., Raman K., Ramani K.K, Roy J., Vijaya L. i Badrinath S.S.

Kontakt: Mani Baskaran, Consultant, Glaucoma Services, Medical and Vision Research Foundation, Unit of Sankara Nethralaya, 18, College Road, Chennai – 600 006 India

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission. 

Podczas dorocznej marcowej konferencji American Heart Association na temat epidemiologii chorób układu krążenia i zapobiegania im badacze z Uniwersytetu w Hampton w Wirginii zaprezentowali wyniki badań na temat korzyści wynikających z praktykowania jogi i pranayamy dla nastolatków. Badanie porównało utratę/zwiększenie masy ciała w dwóch grupach uczniów liceów [high school]: 30 uczniów nauczano jogi i pranayamy przez 40 minut cztery razy w tygodniu przez 12 tygodni, a 30 uczniów nie było w ogóle nauczanych. Żadna z grup nie dostała instrukcji dotyczących diety lub zmiany ilości spożywanego pożywienia. U uczniów w grupie ćwiczącej jogę nastąpił spadek wskaźnika masy ciała (BMI) o średnio 5,7% i utrata masy ciała o średnio 2,72 kg (6 funtów), zaś uczniowie z grupy kontrolnej wykazali nieznaczny wzrost średniego BMI.

Źródło: American Heart Association’s 46th Annual Conference on Cardiovascular Disease Epidemiology and Prevention (46. doroczna konferencja American Heart Assciation dotycząca epidemiologii chorób układu krążenia i zapobiegania im), 2-5 marca 2006. CDC: “Overweight nad Obesity” (Nadwaga i otyłość), Informacja prasowa, American Heart Association.

Kontakt: Anand Shetty, anand.sheety@hamptonu.edu

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission. 

W trzymiesięcznym kursie jogi, zakończonym certyfikacją i prowadzonym przez Vemana Yoga Research Institute w Hyderabad w Indiach wzięło udział 41 mężczyzn I 23 kobiety w wieku 18-30 lat. Wszyscy ochotnicy byli zdrowi i nie mieli wcześniejszego doświadczenia z jogą.

Nauczanie jogi: przez 30 dni praktykowano następującą sekwencję pranayamy: rechaka puraka, rechaka puraka z kumbhaką, suryabedha chandrabedha, suryabedha chandrabedha z kumbhaką oraz kapalabhati, każde ćwiczenie przez 10 minut. Również przez 10 minut praktykowano savasanę na końcu sesji pranayamy. Po 30 dniach ćwiczenie pranayamy zostało ograniczone do 20 minut, a następujące asany praktykowano przez 30 minut: uttanasana, mandukasana, ustrasana, yogamudra, matsyendrasana, paschimottanasana, bhujangasana, sarvangasana, halasana, uddiyana, ardha matsyendrasana, dhanurasana, shalabhasana, sarpasana i chakrasana. Tę połączoną praktykę pranayamy i asan kontynuowano przez 60 dni.

Wyniki: kobiety i mężczyźni wykazali różne odpowiedzi metaboliczne na praktykę pranayamy i asan. Ogólnie jednak odpowiedzi zarówno mężczyzn, jak i kobiet były pozytywne (poprawa/ograniczenie czynników ryzyka w chorobach metabolicznych i układu krążenia). Mężczyźni wykazali ograniczony poziom surowiczego stężenia trójglicerydów i cholesterolu VLDL pod koniec pierwszych 30 dni (sama praktyka pranayamy), zaś zwiększony poziom cholesterolu HDL („dobrego” cholesterolu) i wolnych kwasów tłuszczowych zarówno po pierwszych 30 dniach (tylko praktyka pranayamy), jak i na koniec 3-miesięcznego kursu. Nie było zmian w poziomie cholesterolu LDL. Kobiety wykazały zmniejszone poziomy wolnych kwasów tłuszczowych w surowicy zarówno po pierwszych 30 dniach (tylko pranayama), jak i po 3 miesiącach kursu. Wykazały również obniżone poziomy całkowitego cholesterolu, trójglicerydów, cholesterolu LDL i cholesterolu VLDL po 3 miesiącach kursu. Nie było zmian poziomu cholesterolu HDL.

Źródło: Journal of Exercise Physiology Online, 9, 1-6

Autorzy: Prasad K.V.V., Sunita M., Raju P.S., Reddy M.V., Sahay B.K. i Murthy K.J.Y.

Kontakt: K.J.Y. Murthy, MD, Research Professor, Govt. Vemana Yoga Research Institute, 7-1-66, DK Road, Ameerpet, Hyderabad 500106 AP India, tel. +9140 23408603, kvv@rediffmail.com
  

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission.