W tym badaniu porównano psychologiczne i fizjologiczne korzyści płynące z programu jogi Kundalini i programu zarządzania stresem opartego na zasadach terapii poznawczo-behawioralnej. 33 uczestników (w tym 26 kobiet) z dużej szwedzkiej firmy zostało losowo przydzielonych do jednego z tych dwóch programów. Każdy z nich składał się z 10 sesji i trwał 4 miesiące.

U uczestników w obu grupach stwierdzono znaczną poprawę zarówno wyników psychologicznych (subiektywnie oceniane stres i zachowania stresowe, złość, wyczerpanie, jakość życia), jak i fizjologicznych (ciśnienie krwi, tętno, katecholaminy w moczu, kortyzol w ślinie). Między grupami nie wystąpiły znaczne różnice. Autorzy doszli do wniosku, że zarówno terapia poznawczo-behawioralna jak i joga są obiecującymi technikami zarządzania stresem.

Uwaga redaktora: Majowe wydanie „Yoga Therapy in Practice” Międzynarodowego Stowarzyszenia Terapeutów Jogi zawiera szczegółowe instrukcje 4-stopniowej sekwencji terapii jogą Kundalini, zaprojektowanej przez Gorana Bolla, który współpracował z powyższą grupą badaczy w przeszłości i uczy jogi Kundalini pracowników firm w Szwecji.

Autorzy: Granath J., Ingvarsson S., Von Thiele U. i Lundberg U.

Źródło: Cognitive Behavior Therapy, 35, 3-10.

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission. 

Ten artykuł stanowi przegląd badań (przeprowadzonych w latach 1970-2004) dotyczących wpływu jogi na insulinooporność i choroby układu krążenia. W przeglądzie ujęto zarówno badania z zachodnich, jak i indyjskich baz danych. Zidentyfikowano 70 badań, w tym 1 badanie obserwacyjne, 26 niekontrolowanych badań klinicznych, 21 nierandomizowanych kontrolowanych badań klinicznych i 22 randomizowane kontrolowane badania kliniczne. (W świetle „złotego standardu” badań klinicznych randomizowane kontrolowane badania kliniczne dają najsilniejsze dowody na skuteczność terapii.) Kilka badań skupiało się na dzieciach z takimi schorzeniami jak cukrzyca, choć większość z nich skupiała się na populacjach dorosłych.

Badania te dostarczają dowodów na to, że joga może poprawić wiele wskaźników fizjologicznych w insulinooporności i chorobach układu krążenia, w tym tolerancję glukozy i wrażliwość na insulinę, profil lipidowy, cechy morfologiczne, ciśnienie krwi, stres oksydacyjny, profile krzepnięcia, pobudzenie współczulne i unerwienie przywspółczulne serca. Joga wiąże się również z poprawą kilku wyników klinicznych, takich jak potrzeba przyjmowania leków, postęp choroby czy występowanie dodatkowych epizodów choroby.

Autorzy ostrzegają, że wiele spośród badań objętych przeglądem miało niedociągnięcia metodologiczne, które sprawiają, że trudno jest interpretować płynące z nich pozytywne wnioski. Autorzy przeglądu opowiadają się za przeprowadzeniem większej dalszych randomizowanych kontrolowanych badań klinicznych, aby zbadać potencjalne korzyści płynące z jogi.

Źródło: Journal of American Board of Family Practice, 18, 491-519.

Autorzy: Innes K.E., Bourguignon C. i Taylor A.G.

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission. 

W tym badaniu przeanalizowano korzyści ćwiczenia asan jogicznych u 20 uczestników (w wieku od 30 do 60 lat) z łagodną do umiarkowanej insulinoniezależną cukrzycą. Wszyscy uczestnicy byli na diecie i przyjmowali leki w celu kontrolowania cukrzycy. W badaniu porównano również grupę ćwiczącą jogę z grupą kontrolną 36 dorosłych, którzy również byli na diecie i przyjmowali leki w celu kontrolowania cukrzycy, a także postępowali zgodnie ze standardowymi wytycznymi dotyczącymi ćwiczeń przy cukrzycy (np. chodzili).

Uczestnicy w grupie jogicznej ćwiczyli jogę przez 30-40 minut każdego ranka przez 40 dni. Wśród praktykowanych asan były: surya namaskar, bhastrika pranayama, trikonasana, tadasana, sukhasana, padmasana, pashimottanasana, ardha matsyendrasana, pawanmuktasana, bhujangasana, varjasana, dhanurasana i savasana.

U uczestników ćwiczących jogę odkryto następujące zmiany po 40-dniowym programie: zmniejszony stosunek obwodu w pasie do obwodu w biodrach (wysoki stosunek jest uważany za czynnik ryzyka chorób układu krążenia i metabolicznych) oraz spadek poziomu glukozy we krwi na czczo. Wystąpił również marginalnie istotny trend zmniejszenia poziomów glukozy we krwi po posiłku. U otyłych uczestników (ale nie uczestników o mniejszej masie) spadł poziom insuliny w osoczu. Wszystkie te zmiany są uważane za pozytywne w kontekście zarządzania cukrzycą. Grupa kontrolna nie wykazała pozytywnych zmian w żadnym z wymienionych wskaźników. Autorzy doszli do wniosku, że joga może być stosowana jako dodatek do diety i leków w zarządzaniu cukrzycą typu 2.

Źródło: Nepal Medical College Journal, 7, 145-147

Autorzy: Malhotra V., Singh S., Tandon O.P. i Sharma S.B.

Kontakt: Varun Malhotra, Department of Physiology, University College of Medical Sciences and Guru Tegh Bahadur Hospital, Delhi. P.O. Box 155, MCOMS, Pokhara, Nepal. Dr_varun@yahoo.com.

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission. 

W tym badaniu przeanalizowano korzyści płynące z 12-tygodniowego programu jogi Iyengara u 30 osób z chronicznym zapaleniem trzustki, schorzeniem, które może powodować silny ból, w szczególności po posiłku. Przed programem jogi wszyscy uczestnicy doświadczali bólu, niepokoju i utraty masy ciała, które wiążą się z zapaleniem trzustki. Wszyscy byli leczeni w klinice, która oferowała wszechstronne podejście medyczne do leczenia zapalenia trzustki. Doświadczony nauczyciel jogi prowadził trzy jednogodzinne zajęcia w każdym tygodniu. 12-tygodniowy program rozpoczęło 30 uczestników, a ukończyło go 24.

Wnioski: badacze porównali subiektywnie oceniany ból, stosowanie leków przeciwbólowych i masę ciała na początku interwencji i po 12 tygodniach, pod jej koniec. Uczestnicy zgłaszali zmniejszenie bólu o 62% oraz zmniejszone o 36% stosowanie leków przeciwbólowych. Uczestnicy zyskali również średnio 2,2 kg masy ciała (5% średniej wyjściowej masy ciała).

To badanie stanowi poparcie idei, że joga może pomóc w chronicznym bólu. Silnym punktem tego badania jest to, że nie mierzono w nim tylko subiektywnie ocenianego bólu, ale również ważny kliniczny wskaźnik w chronicznym zapaleniu trzustki (przybieranie na wadze). Ważnym ograniczeniem tego badania jest brak grupy kontrolnej, co pozwoliłoby na porównanie pomiędzy interwencją opartą na jodze i standardową opieką medyczną lub inną interwencją.

Źródło: Gut, 55, 1051.

Autorzy: Sareen S. i Kumari V.

Kontakt: Grantham and District Hospital, United Lincolnshire Hospitals NHS Trust, 6 Norton St., Grantham NG31 6BY, UK. Surinder_sareen@yahoo.com

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission. 

Badacze z Veterans Affairs Medical Center w San Francisco i Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco przeprowadzili badanie pilotażowe zastosowania jogi regenerującej w leczeniu uderzeń gorąca u kobiet po menopauzie. 14 kobiet w wieku pomenopauzalnym (średnia wieku 58), które doświadczały od umiarkowanych do dotkliwych uderzeń gorąca, uczestniczyło w 8-tygodniowej interwencji opartej na jodze, zaplanowanej i prowadzonej przez dwoje certyfikowanych instruktorów jogi z bogatym doświadczeniem w pracy z kobietami w wieku okołomenopauzalnym i pomenopauzalnym.

Uczestniczki najpierw wzięły udział w 3-godzinnych warsztatach, podczas których wprowadzono osiem pozycji: balasana (pozycja dziecka), adho mukha svanasana (pies z głową w dół), baddha konasana (pozycja spętanego kąta w siadzie), upavistha konasana (pozycja kąta w szerokim siadzie), viparita karani (pozycja nóg uniesionych na ścianie), setu bandha sarvangasana (pozycja mostu z podparciem), supta baddha konasana (pozycja spętanego kąta w leżeniu z podparciem) i savasana (pozycja trupa). Kobiety następnie wzięły udział w ośmiu cotygodniowych 90-minutowych zajęciach z jogi i zostały poproszone o ćwiczenie w domu przynajmniej godzinę co najmniej trzy razy w tygodniu.

Co ciekawe, to badanie zostało opisane jako badanie wykonalności i akceptowalności, co oznacza, że jednym z głównych celów badania było ustalenie, że możliwe jest rekrutowanie kobiet po menopauzie do interwencji opartej na jodze i zatrzymanie ich w niej z powodzeniem. Badacze mówili o 93% retencji uczestniczek, spośród których 92% wzięło udział w przynajmniej 7 z 8 sesji. Uczestniczki ćwiczyły w domu średnio 170 minut w tygodniu. Podczas kontroli po 3 miesiącach 75% uczestniczek mówiło, że nadal ćwiczą pozycje jogiczne, których nauczyły się podczas interwencji. 44% uczestniczek nauczyło się nowych pozycji. W ramach badania akceptowalności badacze zapytali uczestniczki, co było najbardziej uciążliwym elementem badania. Najczęstszą odpowiedzią było znalezienie czasu na ćwiczenie jogi w domu (38,5%). Uczestniczki sugerowały, że materiały pomocnicze do ćwiczenia jogi w domu, takie jak wideo-przewodniki lub ulotki mogłyby przynieść poprawę interwencji.

W badaniu stwierdzono również, że uczestniczki odnotowały spadek częstotliwości uderzeń gorąca o 31% i zmniejszenie ich intensywności o 34% w tygodniu 8. w porównaniu z początkiem badania. Autorzy omawiają jeden możliwy mechanizm tego, jak joga regenerująca może ulżyć w objawach pojawiających się po menopauzie: redukuje pobudzenie współczulne, które może przyczynić się do występowania uderzeń gorąca. Choć w badaniu nie mierzono zmian w pobudzeniu współczulnym, autorzy cytują inne badania, w których wykazano takie zmiany po ćwiczeniu jogi.

Źródło: Maturitas. Opublikowano on-line (wrzesień 2006).

Autorzy: Cohen B.E., Kanaya A.M., Macer J.L., Shen H., Chang A.A. i Grady D.

Kontakt: Beth E. Cohen, San Francisco VA Medical Center, General Internal Medicine Section (111A1), 4150 Clement Street, San Francisco, CA, 94121, United States. Beth.Cohen@uscf.edu.

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission. 

Abstrakt: Coraz częściej w literaturze odnotowuje się skuteczność jogi jako interwencji w celu zmniejszenia objawów depresji. W niniejszym naturalistycznym badaniu pilotażowym przeanalizowano skuteczność programu LifeForce Yoga w redukcji zgłaszanych objawów depresji i innych objawów związanych z nastrojem. Próba składała się z 94 osób, które wypełniły kwestionariusz subiektywnej oceny przed udziałem w pięciodniowym treningu LifeForce Yoga. 54 spośród tych osób wypełniło ten sam kwestionariusz po dwóch tygodniach po pierwszym treningu, podczas których ćwiczyły w domu, a 33 osoby wypełniły ten kwestionariusz dwa miesiące po pierwszym treningu. Testy powtarzanych pomiarów ANOVA wykazały efekt główny czasu, wskazując, że średnie wyniki objawów spadały znacznie wraz z kolejnymi punktami czasowymi w niemal wszystkich interesujących badaczy wskaźnikach skuteczności. Testy t post-hoc wykazały, że statystycznie istotne zmiany miały miejsce przed 1. a 2. punktem w czasie i następnie w dużym stopniu utrzymywały się od punktu 2. do 3. Te wyniki sugerują, że uczestnictwo we wszechstronnym programie jogi, zaprojektowanym specjalnie pod kątem nastroju, może prowadzić do redukcji objawów depresji i powiązanych z nią stanów fizycznych lub nastrojów.

Autorzy: Shannon M. Bennett, MA (Uniwersytet Kalifornijski, Los Angeles, Semel Institute for Neuroscience and Human Behavior), Amy Weintraub, MFA, E-RYT (LifeForce Yoga Healing Institute), Sat Bit S. Khalsa, PhD (Wydział Medycyny, Brigham and Women’s Hospital, Harvard Medical School, MA)

This summary is based on one that originally appeared in Yoga Therapy in Practice, published by the International Association of Yoga Therapists. Used with permission.